Produkcja opon

Trwałość takich form można wydłużyć stosując odpowiednie środki powlekające, które chronią formę przed degradacja chemiczną oraz zużyciem w całym okresie jej eksploatacji. Ten typ degradacji występuje najczęściej tam, gdzie forma grzewcza ma kontakt ze stopką wulkanizowanej opony. Powłoki mogą znacznie wydłużyć przeciętną trwałość formy do produkcji opon. Wybór odpowiedniego środka rozdzielającego do wnętrza opony ma również pozytywny wpływ na proces wulkanizacji opon.

Większość produktów w przemyśle oponiarskim została stworzona do aplikacji podczas produkcji półfabrykatów opon przy użyciu następujących systemów:

• pistolety natryskowe, zautomatyzowane (np. Ilmberger, Plummer) lub ręczne
• aplikacja pędzlem
• aplikacja gąbką lub tamponem

Faktyczna technika aplikacji wybrana przez dany zakład zależy głównie od dostępnego sprzętu oraz systemu logistycznego. Doświadczeni dostawcy środków rozdzielających powinni być w stanie doradzić, jak poprawić i zoptymalizować techniki aplikacji, jeżeli wymagają one udoskonalenia.

Najczęściej środek natryskiwany do wnętrza opon (z wypełniaczem lub bez) jest aplikowany w pełni automatycznie. Produkty półtrwałe są często stosowane w sposób półautomatyczny lub ręczny za pomocą gąbki, ponieważ proces ten wymaga mniejszej ilości natrysku.

Ogólnie rzecz biorąc, optymalna powłoka wewnętrzna opony powinna być aplikowana równomiernie w całym wnętrzu opony, od stopki do stopki. W przypadku stosowania natrysku zewnętrznego, powinna to być cienka warstwa zastosowana na wszystkie strefy opony, które takiej powłoki najbardziej wymagają. Zwykle są to obszary przy ścianach bocznych lub zewnętrzne części barku opony. Sam bieżnik często nie jest powlekany od zewnątrz.

Po uzyskaniu optymalnego pokrycia kierując się wyznacznikami wzrokowymi określonymi powyżej, należy ustalić optymalną masę używanej powłoki. Można tego dokonać albo mierząc masę używanej partii farby, lub za pomocą zważonych łat przyklejanych do wewnętrznej lub zewnętrznej części opony (tzw. patch test). Masę farby można ustalić za pomocą worków polietylenowych o określonej masie, które nakłada się na końcówkę pistoletu natryskowego, aby zmierzyć ilość środka, który się z niego wydostaje przy aktywacji. „Patch test” polega na przyklejeniu łat o ustalonej masie do wewnętrznej lub zewnętrznej powierzchni opony, zależnie od tego, czy mierzymy ilość środka zewnętrznego czy wewnętrznego. W przypadku zastosowania worków polietylenowych najczęściej zaleca się pomiar ilości natrysku przy pięciu-sześciu aktywacjach pistoletu natryskowego, symulując powlekanie pięciu-sześciu opon. Następnie obliczana jest średnia, co pozwala uzyskać lepszą dokładność. W przypadku metody „patch test” najlepiej zastosować trzy łaty w różnych miejscach w wewnętrznej lub zewnętrznej części opony, aby ustalić, jak rozkłada się powłoka na całym przekroju opony. W obydwu przypadkach masę powłoki można ocenić obliczając różnicę masy między czystymi workami / łatami, a workami / łatami po symulacji cyklu natryskiwania lub faktycznym powleczeniu opony, w zależności od tego, którą z technik zastosowano. Doświadczony dostawca środków rozdzielających powinien być w stanie udzielić producentowi wsparcia podczas tego procesu.

Wewnętrzne środki rozdzielające do opon są zazwyczaj stosowane na wewnętrzną powierzchnię niezwulkanizowanych opon, aby zapewnić poślizg niezbędny do tego, by ogrzewana forma (membrana) mogła łatwo wsunąć się do wnętrza niezwulkanizowanej opony podczas procesu formowania i wulkanizacji. Odpowiedni poślizg w tym momencie sprawia, że forma lepiej dopasowuje się do konturu wewnętrznego opony, przez co opona jest dobrze wycentrowana. Środki te pomagają także usunąć uwięzione powietrze. Ich użycie jest niezbędne, aby zminimalizować ilość odrzutów przy wulkanizacji i zapewnić dobrą jednorodność opon. Na końcu cyklu wulkanizacji środki rozdzielające do wnętrza opon pozwalają łatwo usunąć oponę z ogrzewanej formy.

Jest to pytanie, na które trudno udzielić ostatecznej odpowiedzi, ponieważ zależy ona od tego, jakiego typu opony są wulkanizowane, sprzętu do wulkanizacji oraz dostępnego wyposażenia do aplikacji. Najlepszy produkt można ustalić jedynie przeprowadzając dokładną ocenę oraz konsultując się z doświadczonym dostawcą środków rozdzielających.

Środek jednorazowego użytku jest stosowany na wnętrze każdej opony przed jej wulkanizacją. Środek trwały jest stosowany do wnętrza opony przed wulkanizacją opony i przy odformowaniu opony odłącza się od niej, pozostając na formie wulkanizacyjnej. Warstwa ta tworzy na formie cienką warstwę zapewniającą niezbędny poślizg i właściwości oddzielające, pozwalające wyprodukować kilka opon, zanim będzie trzeba ponownie zaaplikować nową warstwę.

Środek jednorazowego użytku jest zwykle przydatny przy wulkanizacji opon o skomplikowanych konturach, np. opon wysokiej wydajności o niskim profilu i kanciastym barku, ponieważ sprzyjają one powstawaniu poduszek powietrznych. W tych przypadkach wymagany jest specjalistyczny środek rozdzielający, który należy aplikować do wnętrza każdej opony. Trwałe wewnętrzne środki rozdzielające do opon są preferowanym rozwiązaniem tam, gdzie opony mają mniej skomplikowany kontur lub w krajach, w których koszt siły roboczej jest wysoki.